Vanaf nu starten we met een verhalenserie waarin cliënten van Humane Zorg hun ervaringen delen. Humane Zorg is een zorginstelling die (jong-)volwassenen met sociale en psychische problematiek begeleidt op weg naar een zelfstandig bestaan. G. is een 21-jarige Rotterdammer die op jonge leeftijd een verkeerde afslag nam en vijf jaar in detentie doorbracht. Na zijn vrijlating stond hij voor de uitdaging om zijn leven opnieuw op te bouwen. Met de hulp van Humane Zorg vond hij stap voor stap de weg naar zelfstandigheid. Hier leest u zijn persoonlijke verhaal.

 

Van grimmige straten naar een nieuwe start

“Ik ben opgegroeid in Rotterdam-Zuid, een omgeving die soms grimmig aanvoelde. Mijn ouders waren gescheiden, en ik had een gemengd netwerk van vrienden. Ik was jong, dom en wild. Geduld was niet mijn sterkste kant, en ik had moeite met autoriteit. Alles moest het liefst gisteren geregeld zijn, en ik kon snel geïrriteerd raken. Op mijn 16e maakte ik een fout die me vijf jaar detentie in De Hartelborgt opleverde.

Toen ik vorig jaar op 13 mei vrijkwam, voelde het alsof de wereld in sneltreinvaart was doorgegaan, terwijl ik had stilgestaan. Alles kwam tegelijk op me af: opnieuw een leven opbouwen, omgaan met financiële zaken zoals DigiD en bankieren, en het opnieuw wennen aan het gezinsleven. Mijn broertjes en zusje waren ouder geworden, de dynamiek in mijn familie was veranderd en ik voelde de druk om alles in te halen. Dat maakte het niet makkelijk.

De eerste maanden van het traject waren zwaar. Wennen aan de controle van reclassering en de wekelijkse meldplicht vond ik moeilijk. Toch besefte ik dat als ik me aan de verplichtingen hield, ik kon bouwen aan mijn toekomst. De begeleiding van Humane Zorg hielp mij vanaf dag één om structuur in mijn leven te krijgen en te werken aan mijn zelfstandigheid. Ze ondersteunden me bij mijn financiën, administratie en werk, maar bovenal gaven ze niet op – ook niet als ik weerstand bood. Mijn begeleiders waren direct, open en duidelijk. Ze stonden echt naast me. In het begin zocht ik grenzen op, maar gaandeweg leerde ik hun feedback accepteren. Dat gaf me steun en houvast.

Een keerpunt kwam toen mijn voorwaardelijke PIJ-maatregel* werd beëindigd. Dat gaf me rust en zelfvertrouwen – een bevestiging dat ik iets had bereikt. Ik begon in te zien dat niet alles meteen hoefde en leerde geduld te hebben. Samen met mijn begeleiders stelde ik concrete doelen op: mijn financiën op orde houden, blijven werken, mijn rijbewijs halen, en mijn emoties beter onder controle houden. Dankzij hun hulp leerde ik omgaan met verantwoordelijkheden. Ook in mijn gedrag veranderde er veel. Waar ik vroeger gesloten was en mijn emoties opkropte, kan ik nu beter verwoorden wat ik voel en denk. Ik heb geleerd om conflictsituaties op te lossen door in gesprek te gaan en anderen echt te horen en hulp te vragen als het nodig is. Vroeger hield ik alles voor mezelf, nu kan ik beter verwoorden wat ik voel en denk. Ik besef dat ik hoge verwachtingen van mezelf heb, maar ook dat ik niet altijd zo streng voor mezelf hoef te zijn.

Als ik terugkijk, had ik sommige dingen anders willen doen. Ik had beter moeten inschatten wie ik in mijn leven toeliet en had eerder iemand nodig gehad die me de juiste richting wees. Toch besef ik dat mijn ervaringen me hebben gevormd tot wie ik nu ben. Vandaag de dag heb ik een eigen woning nadat ik ben uitgestroomd middels urgentie. Dit is iets waar ik enorm trots op ben. Een frisse start, nieuwe rondes, nieuwe kansen. Ik werk hard aan mijn rijbewijs en wil uiteindelijk samen met mijn familie een stabiel leven opbouwen. Mijn grote droom? Sparen om een stuk grond te kopen en een huis te bouwen in Curaçao of de Dominicaanse Republiek.

Ik ben dankbaar voor iedereen die mij heeft begeleid. Ze hadden eindeloos geduld met me, en ondanks vallen en opstaan kreeg ik steeds weer een eerlijke kans. Dankzij hen heb ik geleerd dat ik een doorzetter ben. Als ik iets wil, ga ik ervoor. En natuurlijk, een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Met die instelling kijk ik vol vertrouwen naar de toekomst.”

*Pij-maatregel: Plaatsing in een Inrichting voor Jeugdigen. De PIJ-maatregel is een behandelmaatregel voor jongeren bij wie er sprake is van een ontwikkelingsstoornis of psychische aandoening. In de volksmond heet de maatregel ‘jeugd-TBS’.